Naalala ko noong una kita Makita
agaw pansin sa akin ang suot mong pula
mat temang pagka tsino pa
kahit pansin kong may kalakihan ang yong mata
unti unti nang natatapos ang patimpalak
at unti unti na rin ako nagagalak
syo'y unti unti na kong lumalapat
habang humahaba na ang ating pag uusap
napapansin ko nang unti unti
paano sumabay ang iyong mata sa iyong labi
sa tuwing kukurba ka ng ngiti
at aking napansin kahit ang maliliit na detalye
kung paano mo hawiin ang iyong buhok
at paano ka nanahimik sa isang sulok
kung paano mo ipirmi ang mga kamay mo
at kung paano mo napatigil ang mundo
sa minsan nating paguusap
andami kong napansin at naiulat
naging laman ka ng bawat kong sinusulat
mga damdaming sa papel inilapat
mula noon nakikita na lang kita
na nangingilid sa aking mga mata
tsina tiyaga ang tingin sa malayong distansya
mapag masdan lang kita
sa mga nakaw na tingin
ko lamang nairaos ang aking damdamin
hanggang nagyon at noong simula
lahat ng nais kong sabihin ay nasa tula
natapos ang taon wala kong nagawa
kung hindi ialay ang mga hindi mo nabasang tula
sa papel na blangko na lang nailapat
ang mga damdaming hindi naipagtapat
No comments:
Post a Comment