Minsan hindi mo alam
Ano ba ang dapat maramdaman
Samu't saring pakiramdam
Mula sa mabigat papuntang magaan
Ako rin ay mga mga boses sa ulo
Madalas silang magbigay sakin ng hilo
Lungkot at pagkabalisa
Hanggang isang araw, wala na sila
Unti unti ko na rin napapansin
Mas ngumingiti na ako sa harap ng salamin
Mas nais ko nang makaharap ang tao sa repleksyon
Na noon masama na ang iwas ko at paglingon
Sa paglalakbay ng pag usad
Unti unti kong natututunan
Kung paano mahalin ang sarili
Kahit minsan hindi ako sigurado sa dapat gawin
Kaya't ako'y alila ng alaala
Panahon na sana ako'y nag ayos na
Aminadong sa sarili ay nahihiya
Sa mga nakaraan kong nagawa
Ngunit sana ay hayaan akong umusad
At sa lahat ng nakabangga ako'y humingi na nang tawad
Nais kong tahakin ang mundo
Na hindi bitbit ang nakaraan ko
Hindi niyo alam gaano kabigat
Ang aking dinadala sapagkat
Mariin ko itong tinago maigi
Lahat ng sakit ay aking sinarili
Kaya aking pakakawalan ang nais umalis
Hindi ako mag mamakaawa o mag babahagi ng inis
Sa buhay ko bukas ang pintuan
Malaya kang pumasok at lumabas kailanpaman
Nasa burol pa rin ako ng damdamin
Ng mga kaibigang nawala sa akin
Ngunit hindi ko na sila maalala
Sa pag dating ng mga bagong kakilala
Alam ko sa sarili ko kung sino ako
Anong kapasidad ang kayang gawin ko
Sana lamang ako ay lubos na inunawa
Bago ako binigyan ng ng huling kahatulan
Uusad ako sa buhay ko ngayon
Nais ko na wag na kayong manggugulo
Sa paglalakbay ko ako't magiging makasarili
Dahil ako pa rin naman ito hanggang sa huli
No comments:
Post a Comment