Day 60 of 366: City lights

In this world that never stopped spinning

And all the people that keeps on sinning

Feeling like nothing matter anymore

Then you come knocking on my door

Then come you break down my walls

Seeing light like never before 

Below the city lights and empty street

In places I never though I'd be

Embracing the darkness

There I see you shining brightest

Then suddenly all the love songs made sense

Every poem is a prose of love

And every moment is a lifetime 

Had I never met you

Would I be this happy?

Day 59 of 366: Pasalamat

Ikaw ang pinakamagandang

Nangyare sa buhay ko 

Sagot sa matagal na dasal

Sa masalimuot na mundo

Binaybay ang kamalasan

Hindi naniwala sa kasarinlan

Akala ko hanggang dun na lang

Ang aking kakahinatnan

Isang taon ang nakaraan

Akala ko ay katapusan

Mariin na kong sumuko sa tadhana

Akala ko matatapos na

At bigla namang nakilala kita

Biglang lahat nagkaron ng kahulugan

Mundong aking kinasuklaman

Ay muli kong niyakap ng tuluyan

Hindi perpekto ang mundo

Pero bahagi ka nito

Ayun lang ang isang bagay

Na ipagpapasalamat ko

Day 58 of 366: Close to burnt out

Walls are closing in

I feel my chest tightening

My best effort falling short

Of the things I needed solved

Alone I did task of five persons

Powering through any reason

Tho my tasks are shedding now

Additional work keep piling up

I feel like I'm only powering through

Trying to live every day or two

In my small glimpses of happiness

Is where I find my solace

I wish yo finish on top

Still with pride on my hand

I know things will soon be over

And I will finish with flying colors

Day 57 of 366: Ganado

Nairaos isang araw kahit papaano

Natapos ang mga kailangan na trabaho

Nawala rin naman bigat ng katawan

At ang araw ay may pinatunguhan

Masaya ako na higit na sa ganito

Ang paglipas nang bawat araw ko

Hindi na ko naghihintay lamang ng sabado

Hindi na lang basta tulog trabaho

Bagkus bawat araw ay may kabuluhan

Mga aral na aking kinapupulutan

Mga bagay na maliit kung titingnan

Pero bumubuo sa malaking larawan

Dama ko ang bawat segundo

Paglampas nang bawat pagkakataon

Hindi ako nakakulong

Na naghihintay ng sabado't linggo

Siguro mas may kabuluhan 

Na ang aking pinagkakaabalahan

Nandun ang pagod, totoo

Pero bawat hakbang ay ganado

Day 56 of 366: Isang Lunes uli

Isang lunes na naman

Isang linggong trabaho muli

Patapos na ang buwan

Kasama ilang sandali

Babalik na naman sa opisina

At gagawa ng mga nakatakda

Lalabanan na naman ang antok

Para lamang merong matapos

Parang hangin lang na dumaplis

Ang sabado't linggo

Mabilis itong umalis

Papasok sa bagong linggo

Nagawa ko naman ang mga nais

Sadyang bitin pa

Dahil ang pahingang hinihingi ng katawan

Ay higit sa tulog ang kailangan

Day 55 of 366: Kumpiyansa

Sumusulong sa ibang lugar

Laman ng wallet isang daan

Nagsasagot sa exam

Kahit walang pinagaralan

Nagpepresent sa mga bigating tao

Tapos darating nang hindi handa

Half day na nga sa trabaho

Late na tapos mag aalmusal pa

Nakalayo naman kahit na

Wala masyadong karanasan

Sumabay lang sa agos ng buhay

At kahit papaano nakakasabay

Umaangat unti unti

Kahit na aminadong may pagkukulang sa sarili 

Mga bagay na dapat malinaw na

Sakin minsan ay malabo pa

Pero nakakausad naman

Umaangat pa nga kung minsan

Kaya aking palaisipan

Hanggang san ako dadalhin ng kumpiyansa 

Day 54 of 366: Ayos naman

Nagiging okay naman lahat

Hindi lang ako makaramdam

Yung kaba na gumagapang

Tila wala na sa aking isipan

Umuusad naman mga bagay bagay

Kahit kaunti ang mga usad

Kinakaya naman ang hamon

Sana ay tuloy tuloy

Na ganito estado ng isip

Kahit may dumadaang pait

Ay madali akong nakakasabay

Dahil naalala ko noon

Gaano ako kabilis

Mainis sa mga bagay na hindi

Ko naman kontrol

Ngayon gagawin ko kaya ko

At magtitiwala sa paligid ko

Day 53 of 366: Tahimik na Isip

Ilang pagkakataon kaya

Ang aking nasayang

Sa pag aalala

Sa mga bagay

Na labas sa aking kontrol

Mga isip ng iba

Na pilit ko binabasa

Kilos at galaw

Na binibigyan ko nang kahulugan

Ilang beses kaya

Akong nagdusa

Sa pag aalala

Sa mga bagay na wala

Namang kabuluhan

Ngayong payapa ang isip

Tanggap anuman dumating

Ay sa wakas nakatikim

Nang tahimik na isip

Day 52 of 366: Unti unti

Umuusad naman

Parang walang katapusan

Tambak sunod sa nauna

Dadag lagi ang pinapasan

Bigat pa ng pakiramdam

Nababagabag ang isipan

Kaya ako muna'y aatras

At hihinga nang mainam

Day 51 of 366: All Cats go to Heaven

I might never understand

Why you always seem so mad

Or even dismissive

Of the affection I give

Our love might seem one sided

But you're all I ever wanted

You might be annoying at times

Even when you randomly bite

To others you seem selfish

But to me you're the sweetest

You have no idea

How your purring kept me calm

And in my sleep

I wish you beside me

But now I guess those days are over

And you are only a bittersweet reminder

Of the things fragile in this world

I will cherish the memories before

As you enter heaven's door

Day 50 of 366: Lunes pa lang

Ang haba na ng pila sa terminal

Trabaho ko'y tumatambak

Isipin ko ay bultuhan

Sobrang takot pumalpak

Likod ko ay masakit

Tiyan ko ay pumipilit

Para pa kong sinisikmura

Pag uwi ko wala pang ulam

Nag away pa kami ng aking kausap

Pero iigsi rin ang pila

At ako ay makakasakay

Ang trabaho di mauubos yan

Pero kaya ko bawasan

Normal magkamali

Nasa kung paano ka babawi

Likod ko ay maghihilom

Tiyan ko ay mapupuno

Magkakabati rin naman kami

Sadyang pagod lang naman

Bigla ko naalala

Lunes pa lang

Day 49 of 366: UP fair

Magulong paligid

Malayong tahimik

Nagtatanghal na sining

Iniisip na malalim

Unang punta

Lubos na natuwa

Matagal naghanda

Sana noon pa

Bawat nagtatanghal

Ay iba iba ang dala

May tahimik at magalaw

Malambing at pasigaw

Bawat artista

Ay may dalang iba iba

Nawala na ako sa hiyawan

Oras nalipasan

Sobra ko ngang saya

Nalimuta ko na

Hindi ko pala naisip

Kung paano ako uuwi

Hindi alintana

Ang init at alinsangan

Sa pagkakataon

Na minsan lang mararanasan

Kaya ngayon ako ay masaya

Sumugal sa bagay na

Walang kasiguraduhan 

Pagkatapos ng konserto

Puno ang puso

Galak ang nadarama

Sana pala noon pa

Pero ako ay uulit pa

Day 48 of 366: An Equal Exchange

It's an equal exchange of everything 

All lining up to something

Cause all the risks I've done before

This is what I felt the worth it the most

There may be lapses to who we are

And maybe changes to who we'll be

We'll forever change to a new person 

And I'll always go back to you in any reason

I hope we strive to be better

To the things that lapses

Pain in the past that happened

Let us simply embrace 

Them, as part of ourselves

I will love you for the things that you are

And all I will ask is

Love yourself for the things that you are not

Day 47 of 366: I wish life has a roadmap

I wish life has a roadmap

Where everything is planned out

I would know what steps to take

And know when to take a break

Every steps are intricate

Up to the moment I breathe

Learn immediately

Who to keep close to me

This would eliminate mistakes

And troubles along the way

I could put things first

And avoid being hurt

I sometimes wish I could just lie

And let all the world pass by

Trek the world with not much question

And simply trust I'll arrive at the destination

Day 46 of 366: Dito Tahimik

Mga munting panalo

Na sa akin nag papaalala

Na isa rin akong tao

Problema ay hindi alintana

Dito ako ay mag isa lamang

Walang deadline na umaabala

Walang dapat tapusin na trabaho

Hindi iniisip ang kailangan tapusin

At walang umaabala sa akin

Hindi ako nababahala

Sa posible mangyari bukas

Dito sa aking munting mundo

Payapa isip ko

Day 45 of 366: Isa pang picture ng sahig

Maraming iniisip

Lahat dinidibdib

Akala'y tahimik

Ngayo'y bumabalik

Kinakalimutang pilit

Masasamang panaginip

Ikot ng paligid

Dibdib ay sumikip

Naging alintana

Bumalik na alaala

Nawala parang bula

Basta lamang nanira

Di na babalik pa

Ang winasak nang tuluyan

Umusad naman ang buhay

Pero sana sa ibang paraan

Naiinis parin ako

Pag bumabalik ang pangyayari

Napaka daya ng mundo

Basta na lang akong dinali

Marahil sa aking sarili

Dismayado pa ko masyado

Sana mas maganda 

Ang kinabukasang paparating na

Dahil matinding dismaya

Pa rin sakin nangingibabaw

Hindi ko na nais gumanti

O kaya ipasa ang sakit 

Ayoko lang sana

Iyon maulit pa

Naging ayos din naman lahat

Pero hindi ako kampante

Ambigat nang mga nangyare

Tapos parang walang nangyare

Day 44 of 366: Ito picture ng sahig

Hindi ko alam pano ko nalampasan

Ang isang bagay na kala ko ay hudyat ng katapusan

Nung panahon na tila guguho na ang mundo

Nung hindi ko makita kinabukasan ko

Pero naalala ko pa

Kung paano ako gumapang bawat araw

Kung paano ako umiyak hanggang di makahinga

Kung paano ang mundo ay hindi na gumalaw

Ramdam ko pa rin ang panginginig

Kada panahon na may marinig akong sambit

Nang mga bagay na hindi ko ginawa

Ngunit ang hatol ay naipalo na

Unti unti ako'y umuusad

Kahit nakaraan ay nakalamat

Pilit inaabot ang mga tagumpay

Na nais ipagkait sakinh tunay

Marahil hindi na ako maghilom

Habang buhay itong iindahin

Ang akin lamang ay sama sa paglaon

Hindi ko na ito iindahin

Kung gaano sila kabilis nagsalita

Sana ganun din kabili akong nakawala

Pero kahit buhay ay sumasagana

Takot pa rin ay naglipana

Nahatulan ng walang paglilitis

Mag isang ininda ang bawat hinagpis

Hindi man lang nahingian ng paliwanag

Basta na lang binitawan

Kaya sa pagusad ko sa bagong yugto

Ay bibitawan ko na kayo

Malaya sa tanikala ng kahapon

Malayo sa mga nais sakin magtapon

Marahil may kaunti pa saking galit

Tampo at kaunting inis

Unti unti ko silang pakakawalan

Basta ituloy na sana ang katahimikan

Uusad ako na walang bagahe ng kahapon

Wala na ko pake sa nais paniwalaan nyo

Alam ko ang totoo at sa hindi

Siguraduhin niyong paninindigan niyo yan hanggang sa huli

Masyado atang mapait ang sulat ko ngayong gabi

Marahil ang pagod sa akin ay sumasakop unti unti

Pero pagaalala ay alisin niyo

Wala nang galit sa aking puso

Hayaan niyo lumakad at umusad

Umiyak, tamawa, makaramdam ng kagalakan

Sana ay tapos na ang yugto

Na pinaka mumuhian ko

Day 43 of 366: If I was the parent

If the roles were reversed

And I was the one taking care of you

Would I have done a better job?

Or would I fall short just like you had

If I was the parent, and you were the child

Would I have have been more kind?

Could I handled you better

And you grow up not bitter?

If this world spun differently

Would you have age gracefully

Or would you consider yourself a failure

Living in the past with no closure

I know you you deserve better

And more much more than that

I wish you were treated nicer

Even if the circumstances were dire

Could I have given a better comfort

Would you have grown to be a better person

Will my grandkids receive kindness

Can they embrace the softness

I believe you deserve the world, I really do

And I wish that things was better for you

Maybe you were just a product of your time

I just wish the next generation be better than mine

Day 42 of 366:Sa Dakong Paroon

Nag iisa sa lawak ng karagatan

Tiwala sa maliit na bangka at sagwan

Sa sunod na lingon na kalahating milya

Mo pa matatanaw pinakamalapit na lupa

Lingon lingon sa dakong naroon

Hindi pa maganda ang paparating na panahon

Hindi niya lubos iniisip

Ano kaya ang paparating na panganib

Marahil nakakapit siya sa pag asa

O kaya ay tiwala sa sarili niya

Na kahit anong lakas ng alon

Ay ligtas siyang makakaahon

Nais ko rin makuha ang kaniyang kumpiyansa

Lumayag na tapang lamang ang sandata

Na sa lugar ng panganib

Isang bagay lamang iniisip

Day 41 of 366: Bicol

 

Matagal na rin muna nang huli kang nakita

Ngunit sa isip ko nakabakas pa rin ang ganda

Na minsan sakin ay humalina

Na minsan ay dahilan ng aking saya

Saglit lamang tayo nagsama

Mga panahon na siksik ang alaala

Hinihiling ko na ang pagkakataon mabalik pa

Kapag ang pagkakataon at tugma

Day 40 of 366: Constipated thoughts

Kung noon hindi ka handa

Tingin mo kahit kailan

Walang tamang panahon

O kahit pagkakataon

Kahit anong panahon o punto

Hindi mo ako gusto

Marahil ilang beses kita napatawa

At nakaramdam ka naman ng saya

Mga damdamin na pansamantala

Na hindi naman ukol magtagal

Masyado lang kita binalot

Sa papuri at imahinasyon nagpasakop

Gusto ko lang talaga maging ikaw

Na kaya ko sana intayin kahit ilang panahon o araw

Masyado akong nagpasilaw

Sa mundong posibleng ako at ikaw

Ngayong isip ay nabuksan

Malugod kitang pakakawalan

Day 39 of 366: Isang Buwan mula ngayon

Isang Buwan mula ngayon

Nasan kaya ako

Ang mga bagay na pinlano

Ay magbubunga na kaya?

O kaya ako'y paplakda

At mapapahiya?

Mapupuno kaya ang bawat upuan

Ng lahat ng aking pinaghandaan

O kaya ako ay panghihinaan

Dahil iilan ang makakadalo

Iilan ang makikisalo

At iilan ang makikitagpo

Hindi ko alam anong meron sa hinaharap

Parehas pa rin kaya ang mga taong kausap

O kaya baka naghanap na sila ng iba

Yung mas tatagpo sa panlasa

Yung di nila iiwan basta

Yung mas kahali halina

Anuman mangyari sa susunod na buwan

Sana ang isip ko ay payapa naman

Sana lahat ng pagaaalala

Ay sa wakas magbunga

Kaya ako'y uusad na lamang

At umasang hinaharap ay maganda 

Day 38 of 366: Usad lang nang usad

Wala akong maisulat ngayong araw

Andaming bagay sa isip sumasapaw

Maraming bagay sa isip gumugulo

Tila nais ko na lang tumakbo

Pero nanggaling na ko rito

Pakiramdam nang walang direksyon

Sa paligid ko'y naliliyo

Kumpiyansa ay nabibigo

Kaya't aking yayakapin

Muna ang bigat ng damdamin

Uusad kahit unti unti

At ilalaban hanggang huli

Dahil galing na ko rito

Mas malala pa noon

Ano pa kaya ngayong

Hinubog pa ko ng panahon

Kaya ako'y uusad kahit nadadapa

Diretso ang lakad kahit nawawala

Tatagan ang damdamin kahit nagaalala

Buksan ang isip, kahit pagod na 

Lilitaw at aangat ako sa huli

Mga panalo uulitin lang muli

Itatahimik ko muna aking isip

At diretso lamang ang paningin 

Day 37 of 366: Sampung dipa

Sa daan daang mukha

Mabilis kitang nakita

Ako man sayo ay wala pa

Malayo pa kilala na kita

Marahil ito ay simula 

Ng mga bagay na maganda

O kaya kasawian

Isang bagay na ako'y pamilyar

Isang bagay lang ako sigurado

Sa oras na mata natin ay magtagpo

Ay mabilis mababago aking mundo

Hindi na tulad ng kahapon

Kaya't sa ilang segundo 

Na hindi mo pa nakikita ako

Ay aking susulitin

Ang mundong aking lilimutin

Sa susunod na limang segundo

Magbabago ang aking mundo

Maaring galak o manibugho

Sabay sugal ng damdamin ko

Sa pagbawas nitong sampung dipa

Ay pagtapak tungo sa bagong simula

At sa oras kami'y magdikit

Anong damdamin kaya ang makakamit

Day 36 of 366: Mga Nabakanteng Upuan

Hindi na ako nagtatanghal

Hindi ko na iniisip nang matagal

Mga bagay ay hindi na pinepersonal

Hindi ko kontrolado ang kanilang asal

Kilos nila'y di ko na iisipin

Miski ang mga pasimpleng tingin

Sa gulo hindi ako magpapatukso

Karapatan ko ang tahimik na mundo

Ulo ko'y hindi na sasakit

Sa maghapon na kakaisip

Maluwag kong tatanggapin 

Ang mga darating sa akin

Tapos na ko mabuhay para sa inyo

Sapat na ang naranasan kong panggugulo

Mga bagay aking ipagsasawalang bahala

Magpapaagos na lamang sa tadhana

Kaya kahit umalis ang mga manonood

At maraming umalis na kasunod

Ay hindi ako magpapahatak

At tututukan ang ilang pumapalakpak

Day 35 of 366: My Sassy Girl Review

Tinatamad ako gumawa ng tula today kaya share na lang ako nito

Kakapanood ko lang sa kaniya kagabi kasama mga kapatid ko bale gusto ko yung movie tbh. It's good for me and I would go so far calling it better than the original. Pero di sya perfect movie. Pero that's just my opinion.

Okay si Toni at Pepe Herrera. Nakuha nila yung charm ng original movie. Less violent at physical yung female lead, si Sheena Baltazar, sa movie at may pangalan sya here for some reason na wala sa original. Ang best change na ginawa sa leads ay binigyan ng motivation and character yung lalaking bida, si Junjee. Sa original kasi engineering student sya and nothing more said about him. Dito kasi Caregiver siya na may aspiration mag Canada kasama mama nya sa future, which in reality marami talaga nag papractice na ganun.

Okay performance nila and pag funny matatawa ka talaga, pag emotional moments medyo flat minsan pero nadadala ni Toni and Pepe naman. Nadala ni Toni yung dynamic character ng original at si Pepe naman mas binigyan niya ng buhay ang character na basically punching bag lang talaga.

I like how they changed some things para better fit sa current generation and Filipino context. The original movie was in 2001 so some things are products of its time talaga. Less violent and physical ang female lead sa movie na to, yung caregiver aspirations ni Junjee ay observed naman talaga sa pilipinas, yung tarpaulin ni Junjee pagpasa nya ng boards ay very Gen Z humor, and many more.

Mas may focus din ang movie na to for me at inomit niya yung ibang scenes na baka iba dating today. Like dalawang beses nakulong yung bidang lalaki sa original movie at nabugbog pa sya sa selda at yung obsession nya sa random girl na nakita nya on the street.

Ang hindi ko gusto sa pelikula ay emphasis sa extras during comedic scenes. I feel like kaya naman dalhin ni Toni at Pepe ang scenes especially sa train scenes. May ganun din sa original pero not too much and distracting na. Sila yung masasabi ko na "cringe" sa pelikula. Di ko lang talaga sila trip, kaya gets ko bakit may mga nakokornihan sa movie. Pero as the movie goes by, nababawasan naman scenes nila and focus na sa bida kaya ayos na rin. 

Ito yung romantic comedy na nakafocus sa comedy. Okay si Toni at Pepe Herrera individually pero wala sila masyado chemistry. Pero di mo na sya mapapansin masyado pag natatawa ko naiiyak ka na sa kanila.

Overall, feel good movie siya na tingin ko nasurpass yung original in some way. Kailangan mo lang maovercome yung cringe na extras sa unang part ng movie, after that (mga 15-20 mins I guess?), you'll have a great time.

Day 34 of 366: SM Dasmariñas

Madalang na pagkakataon sa aking buhay

Lumabas ako ng aming bahay

Kung lalabas man minsang sandali

Ay agad kong inaalam paano umuwi

Siguro dun ako nasanay

Kuntento na tahimik sa bahay

Hindi ko napagtanto

Tingnan ano ang labas na mundo

Ngunit kalaunan lang

Nag iiba ang aking pananaw

Mas marami na ko nais matanaw

Mas marami na ko nais mapuntahan

Simula pa lang ito ng mga kabanatang

Marahil sakin ay magpasaya o magpaluha

Pwedeng simula ito nang walang hanggan

O isang aral na naman na hindi malilimutan

Pero sa ngayon hindi muna ako masyado magiisip

Ang ukol ay hindi ko ipipilit

Ang hindi para sakin ay sadyang matatapos

Ako ay sasabay lamang sa agos

Day 33 of 366: Traffic sa Los Baños

Bahagyang gumalaw, hindi umuusad

Kung umabante, madalas makupad

Sabay titigil sa may stoplight

Tapos gigilid pag may ambulansya

Ang jeep pa biglang titigil sa kanto

Magpupuno pa ng pasahero

Sa dami ng oras na lumipas

Madadagdagan pa ata ng isang oras

Pag mamalas malasin ka pa naman

Magkakaroon pa ng sabitan

Ang kalsadang makitid

Lalo na lang sumikip 

Pero pag nakalampas ka na naman

Sa traffic na walang hanggan

Kailangan mo na kumapit

Siguradong jeep ay byaheng langit

Ayos na rin kaysa mabagal

Sabay matatraffic ka sa may bucal

Day 32 of 366: Terminal

Araw araw ako sa terminal

Naghihintay ng jeep na masasakyan

Minsan mabilis madalas mabagal

Pero palagi akong nakapila

Araw araw kong ginagawa maghintay

Walang reklamo, nasisingitan pa sila

Nagtitiis kahit panahon ay hindi maganda

Nililibang sarili, hanggang may dumating na

Minsan napapasakay ako sa masikip

Kung saan ang upo ay napilit

Minsan naman ay maluwag

At buong byahe ako ay panatag

Sakin kaya ay may maghihintay?

Meron kayang magtyatyaga?

Sa terminal ng buhay

Meron kaya sakin nagaabang?